Overslaan en naar de inhoud gaan

‘We hebben hetzelfde waardenkader’

Hugo (13 jr.) gaat twee middagen per week na schooltijd op pad met een van zijn begeleiders om de wereld te ontdekken. Hugo is autistisch, spreekt via een spraakcomputer en wordt niet altijd even goed begrepen door anderen. Door met zijn begeleiders boodschappen te gaan doen, de bus te nemen of te winkelen, leert hij in een veilige setting zijn plekje in de maatschappij in te nemen. En hij geniet daarvan. Met volle teugen.

Arjan en Martine zijn Hugo’s ouders. Zij zien Hugo groeien in de drie jaar dat hij nu begeleiding krijgt. ‘Het is als kind goed en gezond om met andere mensen dan je ouders dingen te ondernemen en te ontdekken. Dat zien we ook bij Hugo. Zijn begeleiders benaderen hem anders dan dat wij dat doen. Misschien wat strenger waardoor Hugo meer uitdaging krijgt. En dat werkt verrassend kan ik je zeggen. Denken wij van: ‘dat kan Hugo niet’, blijkt hij het gewoon wel te kunnen maar hebben wij dat nooit gezien’, vertelt Arjan.

Onafhankelijk
‘De begeleiding voor Hugo is een bewuste keuze’, legt Martine uit. ‘Wij vinden het belangrijk dat hij, onafhankelijk van ons, een plekje in deze wereld krijgt. Dat hij zich kan ontwikkelen in verschillende contexten: thuis bij ons, op pad met zijn begeleiders, op school. Hugo kan niet spreken maar kan wel op vele andere manieren zich uiten en hij krijgt zo de mogelijkheid zelf uit te vinden wat hierin het beste bij hem past. ‘

‘Hugo begeleiden hierin doe je met elkaar’, vult Arjan aan. ‘Ouders en begeleiders. We ervaren een goede klik met Betty, Esther en Mirjam. Zijn zien Hugo voor vol aan, nemen hem serieus, hij mag er zijn en daar hebben wij een goed gevoel bij. We hebben hetzelfde waardenkader: over veel dingen denken wij hetzelfde.’

Leren van elkaar
Martine: ‘Zij zijn onze opvoedhelden. Omdat we samen optrekken in de opvoeding en begeleiding Hugo kunnen we van elkaar leren: wij van hen maar zij ook van ons. Betty, Esther en Mirjam realiseren zich dat zij de professionals zijn maar dat het ons leven is. Zij zijn zich bewust van de verhoudingen die er zijn en dat werkt voor ons heel prettig. En ondertussen geniet Hugo van elke dag en neemt hij steeds meer zijn eigen plek in de maatschappij.’